راهنمای نصب سریع و ایمن هبلکس رضوی برای سازه‌های نو


راهنمای نصب سریع و ایمن هبلکس رضوی برای سازه‌های نو

راهنمای نصب سریع و ایمن هبلکس رضوی برای سازه‌های نو

  1. انتخاب مصالح و مشخصات فنی
  2. آماده‌سازی فونداسیون و زیرسازی
  3. انتخاب چسب و ملات مناسب
  4. روش اجرایی نصب بلوک‌ها
  5. برش، تریم و نحوه نصب تأسیسات
  6. آرماتورگذاری، برش بندها و تقویت گوشه‌ها
  7. درزهای اجرایی و درز انبساط
  8. نکات نهایی، نما و اندود
  9. مقایسه هبلکس با مصالح متداول
  10. استانداردها و نکات ایمنی
  11. نتیجه‌گیری و چک‌لیست اجرا

انتخاب مصالح و مشخصات فنی

بلوک‌های هبلکس رضوی از نوع بتن سبک اتوکلاوی (AAC) هستند که به دلیل ساختار متخلخل، عایق حرارتی و صوتی خوب و وزن کم شناخته می‌شوند. هنگام خرید توجه کنید که مشخصات تولید مطابق برگه فنی شامل چگالی (kg/m3)، مقاومت فشاری (MPa)، جذب آب و طول/عرض/ارتفاع بلوک باشد.

برای دیوارهای باربر از بلوک‌هایی با مقاومت فشاری بالاتر استفاده کنید و برای دیوارهای غیرباربر می‌توان از بلوک‌های سبک‌تر بهره برد. همچنین کنترل ابعاد و گوشه‌ها برای سرعت نصب و کاهش نیاز به برش اهمیت دارد.

آماده‌سازی فونداسیون و زیرسازی

سطح فونداسیون باید تراز، صاف و بدون آلودگی باشد. در صورت نیاز، از یک لایه ملات ترازکننده یا شفته مناسب برای حذف پستی‌وبلندی استفاده کنید. فونداسیون باید بارگذاری دیوارهای هبلکس را تحمل کند؛ لذا بررسی نشست و توزیع بار توسط مهندس سازه ضروری است.

پیش از چیدن اولین ردیف، یک چسب زیرین یا لایه شاقولی با ضخامت کنترل‌شده 3–5 میلی‌متر اعمال کنید تا تراز اولیه حفظ شود. کنترل تراز با شاقول و ریسمان نصب برای حفظ عمودیت دیوار حیاتی است.

انتخاب چسب و ملات مناسب

بهترین روش اجرایی برای هبلکس استفاده از چسب مخصوص بلوک AAC با لایه نازک (thin-bed) است که اتصال یکنواخت و سریع ایجاد می‌کند و درزها را به حداقل می‌رساند. از ملات سیمان ماسه سنتی با بندهای ضخیم غیراقتصادی و کاهش عملکرد حرارتی جلوگیری می‌کند.

چسب باید مطابق توصیه کارخانه باشد؛ خصوصیات کلیدی شامل زمان کارپذیری، مقاومت چسبندگی، و عدم انقباض یا ترک‌خوردگی پس از خشک‌شدن است. استفاده از پرایمر یا خیس کردن سطح پیش از چسب‌کاری در شرایط خشک شدید مفید است.

روش اجرایی نصب بلوک‌ها

بلوک‌ها را با چسب مخصوص روی ردیف زیرین بچسبانید و از ضربه‌های ملایم با چکش پلاستیکی برای تنظیم استفاده کنید. هر ردیف را با شاقول و ریسمان کنترل کنید تا انحراف قائم و افقی کاهش یابد. برای دیوارهای بلند از قیدهای موقت و تکیه‌گاه استفاده کنید.

در دیوارهای باربر، رعایت همپوشانی بندهای عمودی (دوغابی یا چسبی) و قرارگیری آرماتورهای تقویتی مطابق جزئیات سازه‌ای ضروری است. از ایجاد گپ‌های بزرگ در بین بلوک‌ها خودداری کنید و در صورت وجود فاصله از ملات یا چسب مناسب استفاده شود.

برش، تریم و نحوه نصب تأسیسات

هبلکس به‌راحتی قابل برش با اره برقی مخصوص یا اره دستی است. برای نصب کانال‌های تأسیسات (لوله برق، لوله تاسیسات) شیارهای دقیق ایجاد کنید و پس از عبور تأسیسات، شیار را با ملات مناسب یا چسب پر کنید. از برش‌های بی‌نظم که به کاهش مقاومت منجر می‌شود پرهیز کنید.

هنگام ایجاد بازشوها و جای پنجره، از تیرچه یا جان‌بندهای مناسب برای انتقال بار استفاده کنید و برای لس شدن لبه‌ها از ملات غیرفشاری یا رزین تقویت‌شده بهره ببرید.

آرماتورگذاری، برش بندها و تقویت گوشه‌ها

برای افزایش رفتار سازه‌ای، در فواصل مشخص آرماتورهای فشاری یا میلگردها در داخل بندهای افقی جاسازی می‌شوند. گوشه‌ها و نواحی بازشوها با میلگردها و شبکه‌های تقویتی تقویت گردد تا از ترک‌های موضعی جلوگیری شود.

در صورت نیاز به اتصال دیوار هبلکس به اسکلت بتنی یا فولادی از نبشی‌ها، انکرها و چسب‌های مخصوص با مقاومت بالا استفاده کنید تا انتقال بار به صورت ایمن انجام شود.

درزهای اجرایی و درز انبساط

هبلکس به دلیل حساسیت به حرکت‌های سازه‌ای نیاز به درزهای انبساط دارد. فاصله بین درزها، بسته به ارتفاع و طول دیوار و ضوابط محلی، معمولاً بین 6 تا 10 متر در نظر گرفته می‌شود. در محل درز از فوم یا نوارهای مخصوص برای پر کردن استفاده شود.

در محل برخورد با سازه‌های سخت‌تر مثل ستون یا دال بتنی، از درزبندهای انعطاف‌پذیر و اتصالات کشسان استفاده کنید تا تمرکز تنش حذف شود و ترک‌خوردگی رخ ندهد.

نکات نهایی، نما و اندود

سطح هبلکس را می‌توان با اندود سیمانی نازک یا سیستم‌های نمای خشک پوشش داد. برای اندود، استفاده از شبکه‌های تقویت‌کننده (مش فایبرگلاس) باعث جلوگیری از ترک‌خوردگی می‌شود. قبل از گچ، سطح را از گردوغبار پاک و در صورت نیاز با پرایمر مخصوص عمل‌آوری کنید.

ضخامت پوشش نهایی، نوع رنگ و نما را مطابق شرایط محیطی انتخاب کنید؛ در مناطق مرطوب، پرداخت با سیستم‌های رطوبت‌گریز توصیه می‌شود تا جذب آب به حداقل برسد.

مقایسه هبلکس با مصالح متداول

برای انتخاب مناسب بین مصالح مختلف، بررسی مشخصات فنی، هزینه نصب و عملکرد حرارتی ضروری است. در جدول زیر مقایسه‌ای خلاصه بین هبلکس، بلوک سیمانی و آجر نشان داده شده است.

مشخصه هبلکس (AAC) بلوک سیمانی آجر سنتی
چگالی متوسط ~600–900 kg/m3 ~1800–2200 kg/m3 ~1600–2000 kg/m3
عایق حرارتی خوب ضعیف متوسط
سرعت نصب بالا متوسط پایین
مقاومت فشاری متوسط تا خوب خوب خوب
هزینه کلی (نصب+مصالح) متوسط پایین-متوسط متوسط-بالا

جدول بالا یک دید کلی ارائه می‌دهد؛ انتخاب نهایی باید با توجه به نیازهای پروژه، شرایط اقلیمی و الزامات سازه‌ای انجام شود. برای ساختمان‌های با نیاز به عایق حرارتی قوی، هبلکس گزینه مناسبی است.

استانداردها و نکات ایمنی

رعایت استانداردهای مرتبط با AAC، آیین‌نامه‌های سازه‌ای و ایمنی کارگری ضروری است. استفاده از تجهیزات حفاظت فردی (دستکش، ماسک، عینک) در عملیات برش و نصب الزامی است. همچنین بارگذاری موقت روی دیوارهای نصب‌شده تا کسب مقاومت کامل چسب باید کنترل شود.

از ابزار برقی سالم و محافظت شده و سیستم‌های مهار مناسب برای کار در ارتفاع استفاده کنید. دستورالعمل‌های کارخانه سازنده برای نگهداری و انبار بلوک‌ها را رعایت نمایید تا جذب رطوبت یا شکستگی کاهش یابد.

نتیجه‌گیری و چک‌لیست اجرا

اجرای صحیح هبلکس مستلزم ترکیب دانش فنی، انتخاب مصالح مناسب و نظارت کیفی است. استفاده از چسب‌های مخصوص، رعایت درز انبساط، تقویت نقاط بحرانی و پوشش نهایی مناسب، عملکرد حرارتی و سازه‌ای را تضمین می‌کند.

چک‌لیست سریع قبل از اجرا: 1) برگه فنی و گواهی کیفیت بلوک‌ها، 2) هماهنگی جزئیات با مهندس سازه، 3) تهیه چسب و پرایمر مطابق توصیه کارخانه، 4) ابزار برش مناسب و PPE، 5) برنامه‌ریزی درزهای انبساط و نقاط تقویتی.

با اجرای روش‌های گفته‌شده می‌توان سرعت نصب را افزایش داد و در عین حال عملکرد حرارتی، صوتی و سازه‌ای دیوارها را در سطح مطلوب حفظ کرد. نظارت کیفی مداوم و کنترل مقادیر مصرفی چسب و ملات به نتیجه نهایی کمک می‌کند.

در پایان، برای موارد خاص مانند دیوارهای باربر یا ساختمان‌های دارای شرایط لرزه‌ای بالا، همیشه پیشنهاد می‌شود جزئیات اجرایی توسط مهندس سازه بررسی و تأیید گردد.